FastsNFeasts Banner

11.29.2011

Long time…

...no C. 'Οπου C for recipe και όχι for the colocythi της φωτογραφίας. Εντάξει το ξέρω ότι έχω καιρό να ανεβάσω συνταγή. Αλλά δεν προλαβαίνω μάνα μου.


Για την ακρίβεια προλαβαίνω να δοκιμάσω νέες συνταγές, να πειραματιστώ και να μαγειρέψω (και να φάω), αλλά μετά δεν έχω το χρόνο και κυρίως το κουράγιο να γράψω γι’ αυτό. Είναι και το πλύσιμο και το καθάρισμα και το συμμάζεμα… Α, και η σχολή.

 

Όχι αυτή η σχολή που ήξερες, το ΤΗΜΜΥ μας τελείωσε, ορκίστηκα, ευχαριστώ πολύ, γειά σας. Πάμε για άλλα τώρα.


Για αυτή τη σχολή λέω:



Είχα προειδοποιήσει πως όταν μεγαλώσω θα γίνω chef.

10.22.2011

As promised...

… Οι φακές! Κανονικά τις κάνω μόνο με γλυκοπατάτες. Στην κατάψυξη είχα και κολοκύθα κίτρινη η οποία κατέληξε στην κατσαρόλα επειδή το ψυγείο μου ήθελε απόψυξη. Δεν τρελάθηκα με την κολοκύθα, με ενοχλούσε λίγο αυτό το άρωμα πεπονιού που είχε. Την επόμενη φορά μόνο με γλυκοπατάτες.



Φακές με curry και γλυκοπατάτες

Υλικά για 4-6 άτομα

-4 κούπες βρασμένες φακές σχετικά al dente
-2 γλυκοπατάτες σε μέτριους κύβους
-1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
-1 σκελίδα σκόρδο τριμμένο
-1 κομμάτι φρέσκο τζίντζερ στο μέγεθος αντίχειρα (ενός νορμάλ αντίχειρα, όχι του king kong) τριμμένο
-2 κ.σ. σκόνη κάρυ
-το ζουμί από τις φακές


Εκτέλεση:

Σε ένα βαθύ σκεύος ζεσταίνουμε λίγο λάδι και τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Μόλις μαλακώσει προσθέτουμε τη σκόνη κάρυ και συνεχίζουμε το τσιγάρισμα 2-3 λεπτά μέχρι να αποκτήσουμε μία ευωδιαστή πάστα. Προσθέτουμε το τριμμένο τζίντζερ και σκόρδο και τσιγαρίζουμε λίγο ακόμα.


Ρίχνουμε και τις γλυκοπατάτες και τις φέρνουμε μια δυο βόλτες να πάνε τα μπαχαρικά παντού. Δυναμώνουμε τη φωτιά και προσθέτουμε τις φακές και το ζουμί τους να τις σκεπάσει, ή περισσότερο αν θέλουμε το φαγητό σούπα. Εγώ προτιμώ να το τρώω με το πιρούνι.


Αφήνουμε να πάρει βράση και χαμηλώνουμε τη φωτιά. Σιγοβράζουμε μέχρι να γίνουν οι γλυκοπατάτες (ή στην περίπτωσή μου μέχρι να γίνουν οι φακές- δεν ήταν πολύ βραστερές) και να χυλώσει το φαγητό. Προσθέτουμε αλάτι κατά τα γούστα μας.


Σερβίρουμε με ξύσμα λεμονιού και μαϊντανό.

10.20.2011

Curry on, please!

Κάρυ, σκόνη. Σα την Carrie Bradshaw: ή θα την αγαπήσεις ή θα την μισήσεις. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο… Μισό όμως, να το πιάσω από την αρχή για να μπείτε στο νόημα.


Να σας συστήσω την Jenny… Για την Jenny μου μίλησε η αδερφή μου κάποια στιγμή πέρσι που ήταν στη Νέα Υόρκη. Από τότε έχω γίνει φαν… Πριν κάποιες μέρες στο blog της έφτιαξε φακές σούπα με curry. Πάτε μια βόλτα από εκεί να την δείτε και πείτε και ένα γειά! (Εσάς τους 3-4 λέω που δε την ξέρετε… Αδερφούλα, εσύ, μια που είσαι ΝΥ, πήγαινε από κοντά να πεις ένα γειά).

Anyway, είδα τη συνταγή και θυμήθηκα μία που έκανα με φακές, γλυκοπατάτα και curry (και όχι μόνο). Έχει πιάσει και κρύο και σκέφτηκα “Τι ωραία ιδέα! Θα κάνω φακές με γλυκοπατάτες!”. Εχμμ, ναι ωραία, αλλά η έτοιμη σκόνη κάρυ έχει και αλάτι. Δεν πειράζει λέω, θα φτιάξω δική μου, και πήρα δρόμο σε αγορές και μπαχαράδικα να βρω φύλλα κάρυ.


Και, ναι! Βρήκα! Γιουπιιιιι!! Γυρίζω σπίτι, παίρνω την έτοιμη σκόνη στα χέρια μου και βλέπω αυτό…


Shocker! Ποιος θα το φανταζόταν πως η σκόνη κάρυ ΔΕΝ έχει κάρυ?? Δε μπορεί, λέω, κάποιο λάθος έχει γίνει. Ανοίγω το θείο γούγλη, τη Wikipedia και ό,τι ινδικό βιβλίο είχα… Η συσκευασία είχε δίκιο! Η σκόνη κάρυ, δεν έχει κάρυ… Ειρωνικό ε?

Λοιπόν, η ιστορία είναι η εξής: για όλα φταίνε οι Άγγλοι. The end.-

Όχι, πλάκα κάνω. Δηλαδή οι Άγγλοι όντως φταίνε αλλά αν δε σε ενδιαφέρει να μάθεις, πήδα αυτή την παράγραφο. Έμεινες? Ωραία, άκου... Τον καιρό της αποικιοκρατίας, στις κουζίνες της Ινδίας ένα νέο είδος Αγγλο-ινδικής κουζίνας γεννήθηκε στην προσπάθεια των Ινδών chef να προσαρμόσουν παραδοσιακά πιάτα (ένα εκ των οποίων και το πιάτο Tamil kari από το οποίο λέγεται ότι πήρε η σκόνη το όνομα της) στα γούστα και τις γευστικές παλέτες των Βρετανών εργοδοτών τους. Με την επιστροφή των Βρετανών στη μαμά πατρίδα έγινε μία προσπάθεια για αναπαραγωγή της πικάντικης αυτής γεύσης που είχαν δοκιμάσει στις αποικίες. Το αυθεντικό πιάτο κάρυ τυπικά περιείχε φύλλα κάρυ, κόλιανδρο, κύμινο, κουρκουμά, σιναπόσπορο, πιπέρι και τριγωνέλλα. Αυτά τα μπαχαρικά, εκτός από τα φύλλα κάρυ παραδόξως, έγιναν η βάση για τη (Βρετανική) σκόνη κάρυ που είναι και αυτή που γνωρίζουμε και αγοράζουμε. Για την ακρίβεια είναι ένα masala, δηλαδή μείγμα μπαχαρικών. Στην ινδική κουζίνα υπάρχουν πολλά διαφορετικά μείγματα (masalas) με χαρακτηριστικότερο και πιο γνωστό το garam masala. Αυτά εν συντομία. Η ινδική κουζίνα και τα μπαχαρικά της, καθώς επίσης και η φιλοσοφία πίσω από αυτή, είναι τεράστια και μία παράγραφος είναι ελλιπέστατη για να περιγραφεί ακόμη ένα τμήμα της. Αλλά τέλος πάντων, μία ιδέα να έχουμε.


Πήρα και πάλι λοιπόν την έτοιμη σκόνη στα χέρια μου και όσες γνώσεις απέκτησα με το ψάξιμο και έκανα browsing στα μπαχαρικά μου. Κόλιανδρος, κύμινο, κουρκουμάς, πιπέρι καγιέν, σιναπόσπορος, μαραθόσπορος… Check! Σκόρδο σκόνη δε θα έβαζα αφού θα έμπαινε στο μαγείρεμα… Όμως παπαρουνόσπορο δεν είχα, ούτε μοσχοσίταρο- γνωστό και ως τριγωνέλλα ή τσιμένι(!).


Δεν ξαναπήγαινα σε μπαχαράδικο την ίδια μέρα και είπα να δοκιμάσω έτσι. Έτριψα τους σπόρους μάραθου και μουστάρδας (σινάπι) στο γουδί και ανακάτεψα με τα λοιπά τριμμένα μπαχαρικά. Κανονικά θα έπρεπε και τα υπόλοιπα να είναι σε ολόκληρη μορφή και να τα κονιορτοποιήσω όλα μαζί, εξασφαλίζοντας έτσι μια πιο δυνατή γεύση, έντονο άρωμα και για να είμαι και αυθεντική στο κάτω-κάτω της γραφής. Αλλά δε βαριέσαι, εγώ ήθελα να αναπαράξω το μπασταρδεμένο(!) Βρετανικό κάρυ masala. Ιδού!


Το έτοιμο είναι στα αριστερά και το δικό μου στα δεξιά. Φαίνεται εξάλλου, είναι πιο χοντροτριμμένο και ζωντανό. Χρησιμοποίησα το μείγμα μου για να φτιάξω τις φακές, η συνταγή για τις οποίες θα μπει σε άλλο post γιατί αλλιώς αυτό θα βγει τεράστιο.

Τα συμπεράσματα για το κάρυ μου… Ήταν αρκετά κοντά σε γεύση. Χρειάζεται η τριγωνέλλα. Είναι αυτή που δίνει το χαρακτηριστικό πικάντικο άρωμα στην σκόνη κάρυ. Πάντα έλεγα ότι το άρωμα είχε κάτι γνώριμο, κάτι μου θύμιζε, και τώρα που έμαθα για την τριγωνέλλα, το εντόπισα. Θυμίζει λίγο παστουρμά! (αν δε με πιστεύεις, πήγαινε τώρα να μυρίσεις το κάρυ σου. Τώρα! Κλείσε τα μάτια και μύρισε. Αυτό που σου τρυπάει τη μύτη είναι το τσιμένι! Εντάξει, μπορείς να ανοίξεις τα μάτια τώρα). Την επόμενη φορά θα βάλω, οπωσδήποτε.

Να δω τώρα τι θα κάνω με τα φύλλα κάρυ που πήρα..!

ΥΓ: Οι φακές το Σάββατο… Promise!

10.19.2011

Say cheese

Disclaimer: Δε θα μπω, επαναλαμβάνω, ΔΕ θα μπω (Γιάννη) στη διαμάχη “τυρί ίσον φέτα και όλα τα άλλα κασέρια”. Η φέτα είναι τυρί. Το κασέρι είναι τυρί. Το emmental δεν είναι κασέρι. Τέλος.- :P


Προχθές, μετά από αρκετό καιρό, έφαγα λίγο τυρί. Ανθότυρο. Υπέροχο, ήπιο, ζουμερό και γαλακτερό ανθότυρο. Αν και ο γενικός κανόνας της κορτιζόνης απαγορεύει τα τυριά, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Όπως το ανθότυρο καλή ώρα, καθώς επίσης και όλα τα τυριά που έχουν αλάτι σε ποσοστό μικρότερο από 1-2%*. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι…

ΕΦΑΓΑ. ΤΥΡΙ.


Το ομολογώ. Εντάξει, το παραδέχομαι… Λατρεύω τα τυριά. Σε ανησυχητικό βαθμό. Λευκά, κίτρινα, σκληρά, μαλακά, φρέσκα ή ώριμα, από αγελαδινό πρόβειο, κατσικίσιο γάλα ή συνδυασμό τους, ήπια ή βρωμερά, με μούχλα εσωτερική, εξωτερική ή χωρίς, κρεμώδη ή πικάντικα. Ελληνικά, γαλλικά, ιταλικά, ολλανδικά, ισπανικά, αμερικάνικα… Δεν έχω πρόβλημα. Δεν κάνω διακρίσεις.

Αν ήμουν χαρακτήρας στο sesame street θα ήμουν το cheese monster. Με δική μου αντίστοιχη ωδή στα τυριά. Όταν περνάω μπροστά από τα ψυγεία με τα τυριά σε super market ή παντοπωλεία για να χαζέψω (yes, I do that), κάνω κάπως έτσι (όπου “cookie” βάλε “τυρί”). Από μέσα μου ευτυχώς, αν και όχι πάντα…

Αν ήμουν χαρακτήρας στα φιλαράκια, θα ήμουν η Μόνικα. Με τη διαφορά ότι δεν αρκούμαι σε ένα σπίτι από τυρί αλλά θα ήθελα να ζω σε ένα κόσμο από τυρί... Με σύννεφα από αέρινη ρικότα, βράχια από αυθεντικό σκληρό clothbound cheddar, άμμο από τριμμένη παρμεζάνα, ωκεανούς από κατίκι, ποτάμια από cream cheese και δέντρα από καπνιστό gouda… Ο κατάλογος με τα τυριά μπορεί να συνεχίζεται για ώρες.

Αν υπήρχε επάγγελμα που να ταξιδεύεις τον κόσμο για να δοκιμάζεις τα διάφορα τυριά, αυτό θα έκανα. Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει- ή μάλλον τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχει. Πιο σωστά, υπήρξε, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Ήταν η δουλειά αυτού του τύπου… Lucky guy! Κι εγώ ακόμα ψάχνω να βρω το βιβλίο του…



Anyway… Πριν 2 χρόνια, είχα την τύχη να ταξιδέψω στην Πάρο. Τότε όπως και τώρα έπαιρνα κορτιζόνη. Εκεί γνώρισα μία από τις ωραιότερες γραβιέρες που έχω δοκιμάσει ως τώρα. Ένα ψήγμα ήταν αρκετό για να με κάνει να φύγω από το νησί με ένα ολόκληρο κεφάλι. Αυτό το Σεπτέμβρη παρέλαβα άλλο ένα. Δυστυχώς η κορτιζόνη με πρόλαβε πριν προλάβω να το γευτώ. Το έκοψα, το μοίρασα γύρω-γύρω και φύλαξα και λίγο για εμένα. Σε βάζα με ελαιόλαδο και αρωματικά…


Έφτιαξα λαδοτύρι κοινώς. Και τα βαζάκια περιμένουν υπομονετικά στο ψυγείο την κατανάλωση τους. Κι εγώ κάθε φορά που ανοίγω το ψυγείο τα κοιτάζω και ψιθυρίζω “Sooooon, very soon…. ”. Ανυπομονώ να τελειώσει η κορτιζόνη και να πέσω με τα μούτρα..!


* Εννοείται σε μικρές ποσότητες… (Γιατί τι νόημα έχει να φάω ένα κιλό cottage cheese με 2% αλάτι?  Θα ισοδυναμεί με  20gr αλάτι, χοντρικά 3-4 κουταλάκια του γλυκού. Ας έτρωγα ένα τοστ που λέει ο λόγος. Sneaky, sneaky salt…)


Υγ: Δεν έχει συνταγή σήμερα… Μόνο απλή κατάθεση της (ανησυχητικής?) αγάπης μου για το υπέρτατο γαλακτοκομικό.

9.30.2011

Not your mom’s chicken soup

Καλώς τα μααααας… Τα πρώτα κρύα έσκασαν μύτη και μαζί και τα πρώτα κρυώματα! Βουλωμένες μύτες, πονόλαιμοι και δεκατάκια… Αχ, ήρθε το φθινόπωρο! Α, ναι, και η ψύχρα και οι συννεφιές και κάποια ψιλόβροχα… ίσως και τα φύλλα που πέφτουν σιγά σιγά.

Όμως τίποτα δε λέει φθινόπωρο όσο ένα κρύωμα με τα συνοδευτικά βογγητά πόνου και λοιπά ηχητικά εφφέ:

- “Πεθαίνωωωω”, “Μάνα μου πονάω”, “Τα κόκκαλα μου, Παναγία μου”, “Αααα”, “Ωωχχχ”, καθώς επίσης

- “Σπρρρ-φρρρρρρττ” και “Γκουχ- γκουχ-γκουχ- ΓΚΟΥΧ- ΓΚΑΑΡΡΡ- ΙΙΙΙΙΧΧΧ” [*πνευμόνια στο χέρι*]…

Το τέλειο, δε, είναι ότι για πρώτη φορά ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Η ΚΡΥΩΜΕΝΗ!! Ιν γιορ φέις, παλιο-ανοσοκαταστολή! (εχμ, συγνώμη μανούλα και λοιποί, ξέρω ότι υποφέρετε –been there- αλλά γιούπι μου!)

So, κρύωμα ίσον κοτόσουπα στο σπίτι μου. Κοτόσουπα, it is. Όχι όμως αυγολέμονο ή από αυτές τις αηδιαστικές που επιπλέει μέσα το ρύζι. Μου θυμίζουν νοσοκομείο. Και εμετό. Και νοσοκομείο, αλλά κυρίως εμετό. Αηδίασε κανείς?


Με τα χρόνια- και τα πολλά κρυώματα- έχω καταλήξει σε ένα τρίπτυχο κατάλληλο για γρήγορη ανάρρωση: Κοτόζουμο- Τζίντζερ- Καυτερό. Ανοίγει τα ρουθούνια, μαλακώνει το λαιμό και ζεσταίνει τα μέσα σου… Ναι, καλά διάβασες, “τα μέσα σου” λέω. Επιπλέον είναι Thai- fusion σούπα, με γεύση που πολύ με αρέσει. Αν κρύωσες, κάνε λίστα γα το super market…

Thai κοτόσουπα

Υλικά για 3-4 άτομα

Για τη σούπα:
-2 κούπες ζωμό κοτόπουλο (περίπου μισό λίτρο)
-2 φιλέτα στήθος κοτόπουλο κομμένα σε λωρίδες
-1 μικρό κρεμμύδι σε λεπτές φέτες
-λίγο σκόρδο τριμμένο
-φρέσκο ginger
-1 σποράκι πράσινο κάρδαμο
-1 καυτερή πιπερίτσα
-γάλα καρύδας (προαιρετικά)

Για το σερβίρισμα:
-rice noodles ή απλά noodles ή φιδέ
-χυμό από lime ή λεμόνι
-λίγες σταγόνες soy sauce

Για το γαρνίρισμα:
-ψιλοκομμένο φρέσκο κρεμμύδι, το πράσινο μέρος (εγώ έβαλα chives)
-λίγο μαιντανό
-sticks κόκκινης πιπεριάς


Εκτέλεση (επιτέλους!):

Σε μία αντικολλητική κατσαρόλα τσιγαρίζουμε το κοτόπουλο να πάρει χρώμα. Προσθέτουμε το κρεμμύδι, το σκόρδο, το τζίντζερ, την πιπερίτσα ολόκληρη (ή ανοίξτε  την, αν τολμάτε!) και το σποράκι κάρδαμο ελαφρά σπασμένο.


Συνεχίζουμε το σωτάρισμα σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά, προσθέτωντας λίγο λάδι, μέχρι να μαλακώσουν τα κρεμμύδια και να μυρίζει η κουζίνα θεσπέσια.
Μόλις μαλακώσουν τα κρεμμύδια, να είναι σχεδόν έτοιμα, βάζουμε το ζωμό και μια ακόμα κούπα νερό και αφήνουμε να βράσει.


Επείδή το κοτόπουλο είναι κομμένο σε λωρίδες και τα κρεμμύδια σχεδόν έτοιμα, η σούπα δε θέλει πολύ. Βράζουμε σε χαμηλή φωτιά 20 λεπτα, μισή ώρα το πολύ. Αν χρησιμοποιείτε γάλα καρύδας, βάλτε το τα τελευταία 5 λεπτά.
Παράλληλα, φτιάχνουμε τα νούντλς ή τον φιδέ σύμφωνα με τις οδηγίες τις συσκευασίας (εγώ είχα ρυζομακάρονα οπότε απλά τους έριξα βραστό νερό και περίμενα να μαλακώσουν). Την ποσότητα την κανονίζουμε  ανάλογα με την πείνα μας.

Συναρμολόγησις:
Σε ένα μπολ βάζουμε τα noodles. Σκεπάζουμε με σούπα και κοτόπουλο. Βάζουμε τη γαρνιτούρα της αρεσκείας μας, μερικές σταγόνες σόγια (για το αλάτι του πράγματος) και χυμό lime.


Καταβροχθίζουμε όσο είναι ζεστό- καυτό.

Περαστικούλια!


9.23.2011

Γύρο- γύρο


Τον τελευταίο καιρό με έχει πιάσει μια μανία για κρέας. Δε ξέρω αν φταίει η αναιμία –ή μάλλον, πιο σωστά, η προσπάθεια που καταβάλει ο οργανισμός μου να παράξει ερυθρά αιμοσφαίρια μετά το ενδοφλέβιο boost σιδήρου… (Hooray for me!!)

Αυτό, σε συνδυασμό με τη ρημάδα την κορτιζόνη, που ανοίγει διαολεμένα την όρεξη, με έχουν κάνει να θέλω να φάω γύρο σα τρελή…

-«Ναι γιατρέ μου, το ξέρω ότι δεν κάνει, αλλά άνθρωπας είμαι κι εγώ… Θέλω να φάω βρώμικο!!»
-«ΘΕΛΕ.-»

Κι έτσι θα φτιάξουμε νερόβραστο κοτόπουλο με  καρότα και φιδέ για σήμερα.


Χα! Ναι, καλά! Εγώ θα φτιάξω γύρο. Τελεία και παύλα. Να: « . - »

Πήρα μπούτι χοιρινό με το κόκκαλο και του άλλαξα τα φώτα! Μπορεί να μην είναι γύρος αλλά τουλάχιστον θα το κάνω να έχει γεύση κάτι σαν… Here goes:

Χοιρινό μπούτι “Cutty Sun” γύρος

Υλικά για πολλά πιτόγυρα (πολλά όμως)
-1.5kg χοιρινό μπούτι στο κόκκαλο, χαραγμένο
-1 ντομάτα μέτρια σε φέτες
-1 μικρό κρεμμύδι σε χοντρά κομμάτια
-1 σκελίδα σκόρδο με τη φλούδα
-4-5 κλωνάρια μαϊντανό
-γλυκό μπούκοβο*
-ρίγανη*
-καπνιστή πάπρικα*
-αλάτι (προφανώς εγώ δεν έβαλα), πιπέρι*
-ελαιόλαδο*
-3 κιλά υπομονή

* Μπαχαρικά και ελαιόλαδο βάζω πάντα με το μάτι, ειδικά μπαχαρικά. Ακόμα όμως κι αν τα μετρούσα, οι ποσότητες που χρειάζονται είναι διαφορετικές αν το φαΐ έχει αλάτι, συνήθως πολύ μικρότερες. Προσαρμόστε, λοιπόν, ανάλογα με τα γούστα σας και μην ξεχάσετε το αλάτι.


Εκτέλεση

Αποβραδίς (!) βάζουμε όλα τα υλικά σε μία σακούλα poly bag, κατά προτίμηση Ziploc. Την κλείνουμε και με πολλή αγάπη κάνουμε μασαζάκι στο χοιρινό να πάνε όλα τα υλικά παντού. Μασάζ βασικά στην κλειστή σακούλα θα κάνουμε και έτσι μένουν τα χεράκια καθαρά και το μανικιούρ (το ποιο?) απείραχτο, λέμε τώρα. Μόλις έρθει και κοκκινίσει ο τόπος, η ντομάτα είναι σα στραβοχυμένη, ο μαϊντανός έχει βρεθεί τα πάνω κάτω, το μπούκοβο είναι πάνω στο κρέας σα σπυράκια ανεμοβλογιάς και το λάδι με τα λοιπά μπαχαρικά και ζουμιά έχουν γίνει σα σαλτσούλα, μπορούμε να σταματήσουμε. You get the point, σκοπός είναι να πάνε τα υλικά παντού στο κρέας.  (Δυστυχώς φωτό δεν έχω γιατί με έπιασε προκοπή στη μία η ώρα τη νύχτα να κάνω το μαρινάρισμα. Αϋπνίες…)
Βάζουμε τη σακούλα με το κρέας σε ένα ταψάκι και στο ψυγείο- για παν ενδεχόμενο μη τρυπήσει η σακούλα και γεμίσει ζουμιά το ψυγείο. Την επόμενη μέρα θα έχουμε κάτι τέτοιο:


Αδειάζουμε το περιεχόμενο της σακούλας σε ένα ταψάκι και αφήνουμε το κρέας να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου πριν το βάλουμε για ψήσιμο. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180.
Σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο και ψήνουμε σκεπασμένο για 2 ώρες. Ελέγχουμε που και που τα υγρά, προσέχοντας να μη στεγνώσει.


Ξεσκεπάζουμε και ψήνουμε άλλη μισή ώρα να πάρει χρώμα. (Οι χρόνοι είναι ενδεικτικοί και εξαρτώνται από το κομμάτι του κρέατος, το πάχος, κλπ.). Αφήνουμε λίγη ώρα να κρυώσει και να τραβήξει τα υγρά του και έπειτα κόβουμε σε μπουκίτσες. Σερβίρουμε με πίτες, πατάτες και αλοιφές σε σάντουιτς ή με πουρέ και τη σαλτσούλα από το ταψί.




Βουαλά! Και χωρίς αλάτι παρακαλώ. Ακόμα και η μουστάρδα!

9.20.2011

Stock…ing up

Έχετε σκεφτεί ποτέ για αυτή την ανώτερη δύναμη? Ξέρετε, αυτή τη δύναμη που γνωρίζει τα πάντα. Το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό… Όχι, όχι το Θεό. Για την άλλη λέω, αυτή που “λέει”… Μια μαγική δύναμη, πέρα και πάνω από κάθε θρησκεία/ιδεολογία, σχεδόν υπερβατική και συνάμα ενωτική. Μία δύναμη με φοβερή επιρροή πάνω στους ανθρώπους.




Η γιαγιά μου είναι μεγάλος follower αυτής της δύναμης. «”Λέει”, θα έχουμε καύσωνα από βδομάδα», «Οι φακές “λέει” κάνουν καλό», «Θα μου κόψουν κι άλλο τη σύνταξη, “λέει”» (καλά, αυτό κι εγώ το ήξερα- sorry γιαγιούκα)…

Μιλάμε για τη δύναμη που κρύβεται πίσω από την τηλεόραση και έχει πάντα δίκιο. Ό,τι πει η tv είναι νόμος… Τώρα τελευταία “είπε” ότι θα χαλάσει ο καιρός, θα έρθουν βροχές και θα έχει ψύχρα, επομένως έπεσε το δέον τηλεφώνημα να ντύνομαι καλά και να προσέχω να μην κρυώσω με τις βροχές…! (Αυτή τη στιγμή που γράφω μια σταγόνα κυλάει στο μέτωπο μου. Είναι ιδρώτας- θα ψοφήσουμε από τη ζέστη φθινοπωριάτικα)…

Όμως, αφού το “είπε” οφείλω να προετοιμαστώ κατάλληλα για… τα επερχόμενα κρύα αλλά και κρυώματα(?!?). Κι έτσι γέμισα το ψυγείο και την κατάψυξή μου με ζωμό κοτόπουλο. Γιατί? Μα φυσικά γιατί το κοτόζουμο, “λέει”, είναι το καλύτερο γιατρικό για τα κρυώματα- και ποιά είμαι εγώ να το αμφισβητήσω! Σπιτικός ζωμός λοιπόν, για να δώσω γεύση στα άνοστα/ανάλατα πιλάφια και μακαρόνια αλλά και για γρήγορες σούπες σε περίπτωση κρυώματος. Με ένα σμπάρο…


Ζωμός κοτόπουλο

Υλικά για 1,5 λίτρο ζωμό
- 1,5- 2kg λαιμούς από κοτόπουλα
- 1 μέτριο κρεμμύδι
- 2 καρότα
- 2-3 κλωνάρια σέλερυ
- 5-6 κλωνάρια μαϊντανό
- μπουκετάκι αρωματικών της αρεσκείας σας
- 1 μπουκάλι λευκό κρασί προαιρετικά

Σημείωση: Για το ζωμό παίρνω από τη λαϊκή λαιμούς γιατί έχουν κόκκαλα που δίνουν γεύση συμπυκνωμένη και είναι και φθηνοί (75 λεπτά το κιλό). Ζητάω από τον κοτοπουλά να βγάλει τις πέτσες για να μην έχει λίπος ο ζωμός, αυτός με βρίζει από μέσα του «τόσος κόπος για 75 λεπτά μ@μω την κοινωνία μου και την κρίση την οικονομική» αλλά μετά παίρνω και κάτι άλλο και τα βρίσκουμε (εδώ πχ πήρα και 2 μπούτια- καλό το ζουμί αλλά να φάμε και τίποτα). Μπορείτε επίσης να πάρετε ολόκληρο κοτόπουλο και να χρησιμοποιήσετε το βραστό ψαχνό για άλλες παρασκευές (ή και Σάββατα).





Εκτέλεση

Σε αντικολλητική μεγάλη κατσαρόλα ροδίζουμε σε δυνατή φωτιά χωρίς λιπαρή ουσία τα κοτόπουλα να πάρουν καφέ χρυσαφί χρώμα. Έπειτα προσθέτουμε τα λαχανικά σε φέτες. Αφού πάρουν κι αυτά λίγο χρώμα προσθέτουμε το κρασί και νερό όσο να τα σκεπάσει. Στην αρχή θα είναι περίπου 2,5 λίτρα συνολικά σε υγρά.

 
Μόλις πάρουν μία βράση αρχίζουμε (αν έχουμε κουράγιο) να ξαφρίζουμε, αν και δεν είναι απαραίτητο. Μετά το ξάφρισμα βάζουμε και το μπουκέτο των αρωματικών. Σκεπάζουμε με το καπάκι και βράζουμε σε χαμηλή φωτιά για 2 ώρες ή και παραπάνω ανάλογα τη συμπύκνωση που θέλουμε. Αν χρησιμοποιείτε κομμάτια με ψαχνό, αφαιρέστε τα στη μία ώρα (ή όσο χρειάζεται να γίνει το κρέας ανάλογα με το μέγεθος), ξεκοκαλίστε, και ρίξτε τα κόκκαλα πάλι στην κατσαρόλα για την υπόλοιπη ώρα.




Όταν κρυώσει, σουρώστε και αποθηκεύστε το ζωμό σε βάζα στο ψυγείο ή καταψύξτε σε ξεχωριστές μερίδες. Με παρόμοιο τρόπο φτιάχνουμε και ζωμό βοδινού.

Καλές σούπες!

 

9.14.2011

Hold the presses!

Ρίξτε το σήμα...

Κυρίες και κύριοι, διακόπτουμε τη ροή (γκουχ, γκουχ) του προγράμματός μας για μια έκτακτη είδηση:

ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ!
……


Ξεκίνησα να παίρνω κορτιζόνη. Πάλι. Αυτό σημαίνει κομμένο το αλάτι και η πολλή ζάχαρη. Εεεμμ, για να είμαι ειλικρινής αυτό δεν επηρεάζει κάπως κανέναν άλλο εκτός από εμένα... Α, ναι, ΚΑΙ ΤΟ BLOG!



Ας σταθούμε εδώ λιγάκι, να αναλογιστούμε τι σημαίνει βγάζω το αλάτι από τη διατροφή μου. (Επίσης θα κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή για όλα τα εύγευστα πράγματα που θυσιάζονται στο βωμό της κορτιζόνης...)


Καταρχήν "όχι αλάτι" σημαίνει το προφανές: σταματάω να αλατίζω τις τροφές. Sounds easy, right? Αρκετοί έτσι κι αλλιώς δε ρίχνουν πολύ αλάτι στο φαγητό και αποφεύγουν το αλάτι στις σαλάτες, και ό,τι άλλο αλατίζεται επιπλέον. Φαίνεται εύκολο να μην βάζεις καθόλου, ειδικά αν δεν έβαζες πολύ to begin with. Χα! Piece of cake… NOT!


Υπάρχει ένα δεύτερο επίπεδο, όχι και τόσο μυστικό, το οποίο όμως δεν συνειδητοποιείς τόσο εύκολα- παρά μόνο αν χρειαστεί πραγματικά να ΚΟΨΕΙΣ το αλάτι. Τέρμα τα επεξεργασμένα τρόφιμα! Το αλάτι, για την ακρίβεια το νάτριο είναι που δημιουργεί το πρόβλημα, βρίσκεται παντού. Οκ, τώρα που το συζητάμε (μόνη μου δηλαδή) βγάζει νόημα: πατατάκια, ποπ κορν, κρακεράκια, πρέτσελ, ξηροί καρποί και οτιδήποτε άλλο φαίνεται να είναι χιονισμένο με αλάτι ή να το έχει κολλημένο πάνω του ωσάν κρεατοελιά απορρίπτεται. Καλά δε το συζητώ για παστά, ελιές, τουρσιά και οτιδήποτε άλλο βρίσκεται σε άρμη… Εννοείται πως ό,τι ψήνεται, μαρινάρεται, παστώνεται ή ωριμάζει σε αλάτι έχει υψηλή (στο Θεό λέμε) περιεκτικότητα σε νάτριο. Να προσθέσω εδώ πως έτοιμα γεύματα και κονσέρβες are pretty much out of the question. Επίσης, πες αντίο σε τυριά (WHY, GOD, WHYYYYYYY?) και αλλαντικά. Nαι, αυτό σημαίνει και το μπέικον και τα λουκάνικά, ακόμα και την αθώα καπνιστή/βραστή γαλοπούλα χαμηλών λιπαρών που βάζεις στο τοστάκι σου.

Οκ, λες, δεν πειράζει, δε θα τρώω τοστ, και ας στερηθώ μωρέ και τα τουρσιά και τα τυριά. (Ναι, τι εύκολα που το λες μέχρι να σου πει κάποιος φίλος “Πάμε για ποτό/φαγητό?” και συνειδητοποιήσεις ότι δε μπορείς να μασουλήσεις τίποτα με το ποτό/χυμό/φρουίτ παντς σου βρε αδερφέ, εκτός κι αν έχει κάποιο μπαρ την ευγενή καλοσύνη να σερβίρει φρούτα ή αγγουράκια-καροτάκια τα οποία όμως δεν έχει αλατίσει. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα από μόνο του, μην ξεφεύγουμε.) Και, οκ, θα μαγειρεύω –συνέχεια- εγώ για να έχω τον έλεγχο του τί τρώω.


Και έτσι περνάμε στο τρίτο άκρως μυστικό επίπεδο του “Βγάζω το αλάτι από τη διατροφή μου”. Είναι ίσως το σκοτεινότερο και σατανικότερο επίπεδο, το οποίο έρχεται ύπουλα από πίσω σου και σου χτυπά αλύπητα τον ουρανίσκο αφήνοντας τη γλώσσα με μια αίσθηση κενού και το στόμα με μια αίσθηση απώλειας... [Insert dramatic background music]

Ναι, το φαγητό χωρίς αλάτι είναι απίστευτα βαρετό. Και άνοστο... Α-ΝΟ-ΣΤΟ.

Τα πιο απλά πράγματα είναι άνοστα. Μακαρόνια? Λευκό πιλάφι? Πατάτες ψητές, βραστές, πουρές? Άνοστα. Οτιδήποτε κοκκινιστό χωρίς αλάτι, μπλιαχ. Όσπρια? Επίσης! Κρέας ψητό? Τώρα ξέρουμε γιατί οι ψήστες στις ψησταριές έχουν ένα μπολ με αλάτι δίπλα τους…

Και λες πάλι, δεν πειράζει, θα βάλω μουστάρδα να το νοστιμίσω. Όχι! Δες το επίπεδο δύο. Η έτοιμη μουστάρδα έχει αλάτι. Και για να σε προλάβω, το ίδιο και η κέτσαπ και η μαγιονέζα. Κλαψ… Απογοήτευση στους γευστικούς κάλυκες.


Ας μην μας παίρνει από κάτω όμως! (Σε ποιόν μιλάω? Αφού μόνο εγώ έχω κόψει το αλάτι…) Η πολυετής μου εμπειρία (χεστήκατε) με τη λήψη κορτιζόνης με έχει βοηθήσει στο να βρω τρόπους να κάνω το ανάλατο φαΐ  νόστιμο… Όσο γίνεται δηλαδή!

Μυρωδικά, περισσότερο οξύ –λεμόνι, ξύδι, και ζωμοί (όχι κύβους- επίπεδο 2, λέμε!), είναι κάποιες λύσεις. Αποτελεσματικές θα έλεγα! Και μια που έχω μπροστά μου ενάμιση μήνα τουλάχιστον με κορτιζόνη θα τα αναλύσω εκτενώς και η συνταγή για τη ζαμπονοκασερόπιτα θα αναβληθεί για λίγο..!

Stay tuned!


ΥΓ: Είναι απίστευτο πόση γευστική δύναμη έχει μια τόσο απλή χημική ένωση… NaCl και γκρρρ!

9.05.2011

Summer Rocks


Rocks όπως λέμε πέτρες, και όχι WOW, SUPER, ΦΟΒΕΡΟ, ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ, ΥΠΕΡΟΧΟ!!... Εν γένει, summer usually doesn't rock too much for me.
Θα προσπαθήσω να επανέλθω σύντομα με κάποια αξιόλογη ανάρτηση. Για συνταγή δεν υπόσχομαι..! Χμμμ, εκτός αν είναι για cocktail!

4.16.2011

Φακ- Oh!- Σαλάτα...




Μια τυπική μέρα μέσα στο μυαλό μου:


Φακ- Δε προλαβαίνω... Δε προλαβαίνω, δε προλαβαίνω, δε προλαβαίνω!
Dear God, θα ήθελα να αλλάξω τις μασχάλες μου. Το μέγεθος μου πέφτει λίγο μικρό για να χωρέσω όλα τα καρπούζια που θέλω αυτή την περίοδο. Υπάρχει μήπως κάτι σε large? Τί? Δε γίνονται αλλαγές πιά? Χμμμ... Μήπως τότε να βάζαμε λίγες παραπάνω ώρες στη μέρα? 3-4 ξέρω 'γώ..?

Κάπου ανάμεσα σε deadlines διπλωματικής, επικείμενη επίσκεψη στην αδερφή μου, το Πάσχα και διάφορες υποχρεώσεις, το 24ωρο φαντάζει να έχει λίγες ώρες. Seriously, λίγες ωρίτσες ακόμα, να προλαβαίνω να ασχοληθώ με τον εαυτό μου. Πώπω το φρύδι έχει απλωθεί σε σημεία που θα έπρεπε να απαγορεύεται κανονικά. Μην κοιτάς προς το μουστάκι θα απελπιστείς... Αύριο θα ασχοληθώ με αυτά. Αυτό είπα κι εχθές όμως. Και προχθές...Ουφ! Πώς περνάει έτσι η ώρα? [*Ήχος στομαχιού που γουργουρίζει*]... Πεινάωωωω...

Oh! Πάλι ξέχασα να μαγειρέψω... Τί τρώνε τώρα? Και πεινάω ρε γαμώτο... Έχει τίποτα το ψυγείο άραγε? Ααα... λαχανικά! Και κάτι νερόβραστες φακές. Δε με κόβω να δοκιμάζω ούτε αυτή τη φορά εκείνη τη περίεργη συνταγή με τις φακές... Τί να κάνεις? Κάτι πρέπει να φάς.



Σαλάτα. Κάνε υπομονή να τα κόψεις μόνο... Μήπως να τα έτρωγα έτσι?? Όχι, όχι, κάνε υπομονή! Να, και μουστάρδα για το dressing. Και άνηθος και μαϊντανός για αντιοξειδωτικά... Ένα καλό ανακάτεμμα και τρώμε!

Άντε, τη βόλεψες και σήμερα... Πίσω στο pc τώρα για τη συνέχεια. Χριστέ μου, ΔΕ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ.-



Φακοσαλάτα η γρήγορη

- λαχανικά (αγγούρι, ντομάτα, πιπεριές πολύχρωμες, καρότο, σέλερυ, οτιδήποτε)
- φακές βρασμένες κατά προτίμηση
- μαϊντανό, άνηθο, φύλλα σέλερυ
- μουστάρδα, λαδι, λεμόνι, ξύδι χτυπημένα μαζί

Ανακατέψτε και απολάυστε. Αν προλαβαίνετε.


ΥΓ: Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και όσους άλλους "Λάζαρους" ελπίζουν σε μία ανάσταση θεόσταλτη ή μη.

4.06.2011

Είχες πακέτο...


Άσε κάτω τα χαρτομάντιλα καλέ... Δε μιλάω για το πακέτο της Χατζηβασιλείου. Για αυτό το πακέτο μιλάω:


Αθάνατη Ελληνίδα μάνα (και γιαγιά- 2 φορές μάνα). Ναι, λοιπόν, είχα πακέτο- πάνε βέβαια 20 μέρες, αλλά τώρα έχω χρόνο να γράψω γι' αυτό. Προσωπική παράδοση από τους γονείς! Λεμόνια φρέσκα από τη λεμονιά της γιαγιάς και μαρουλάκι και κολοκύθα από το μποστάνι της μαμάς. Το μαρούλι είχε προτεραιότητα! Κι έτσι έγινε μανιτάρια φρικασέ με τα απαραίτητα κρεμμύδια και τον αρωματικό άνηθο... Μυριστικά της άνοιξης!


Ας μιλήσουμε για μανιτάρια. Αγαπημένος μύκητας! Μαζί με αυτούς του Roquefort και των άλλων εφάμιλλων τυριών... Θέλει όμως τη φροντίδα του. Τόσο στο καθάρισμα όσο και στο μαγείρεμα. Ειδικά στο μαγείρεμα! Θέλουν το χώρο τους στο σκεύος, μία στρώση τη φορά, και υπομονή στο σωτάρισμα μέχρι να βγάλουν τα υγρά τους. Για το "στέγνωμα" δε χρειάζεται λιπαρή ουσία. Αυτή προστίθεται μετά την πλήρη εξάτμιση των υγρών. Έτσι γίνονται ωραία, με γεμάτη γεύση και ωραία υφή. Όχι αυτή τη γλοιώδη που αποκτούν άμα βράσουν ή αυτή που έχουν  τα μανιτάρια κονσέρβας.



Επομένως η υφή των μανιταριών σε αυτή τη συνταγή δεν είναι (για εμένα) η καλύτερη δυνατή. Τί κι αν τα στέγνωσα εξαρχής, μετά όλος ο κόπος χάθηκε αφού έβρασαν. Ήταν και κατεψυγμένα οπότε η υφή τους θα ήταν λίγο περίεργη έτσι κι αλλιώς. Αυτό που θα μπορούσα να κάνω είναι αφού στενγώσουν και ροδίσουν να τα βγάλω, να μαγειρέψω τα μαρούλια φρικασέ κανονικά, και μετά να προσθέσω τα μανιτάρια, στο σερβίρισμα. Δεν το έκανα όμως γιατί το σκέφτηκα εκ των υστέρων...!



Η γεύση πάντως ήταν υπέροχη! Και χωρίς αυγολέμονο... Απλώς έδεσα τη σάλτσα με κορν φλάουρ.


Χωρίς μπελάδες με τα αυγά, τα λεμόνια και το ζεστό ζουμί. Ούτε το φόβο αν θα κόψει ή θα γίνει ομελέτα, ή, ή, ή... Σαλμονέλα- free και σχεδόν vegan (με την εξαίρεση του ζωμού). Το μόνο πρόβλημα που έχει αυτό το φαί είναι ότι δεν έχει... φωτογένεια!


ΥΓ: Παρακάτω είναι η συνταγή που ακολούθησα εγώ. Αν θέλετε δοκιμάστε με τα μανιτάρια ξεχωριστά.

Α, και πλέον υπάρχει νεο feature στα ποστ για την προβολή των φωτογραφιών! Απλώς κάντε κλικ πάνω σε μία και δείτε όλες τις φωτογραφίες του ποστ σε μεγάλο μέγεθος! "Και όλα αυτά σε ένα υπέροχο βαλιντζάκι..."!



Μανιτάρια "Φρικασέ"

Υλικά για 2-4 άτομα
- 1 μέτριο μαρούλι
- μανιτάρια (όποια και όσα σας αρέσουν)
- ½ μικρό ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
- 5-7 φρέσκα κρεμμυδάκια σε ροδέλες
- ½ ματσάκι άνηθο
- 1 με 2 κούπες ζωμό βοδινού (ή άλλο ζωμό ή νερό)
- 2 κ. γ. ξύσμα λεμονιού
- χυμό από 1 μέτριο λεμόνι
- 1 κ. γ. κόρν φλάουρ διαλυμένο σε λίγο κρύο νερό
- ελαιόλαδο
- λίγο δυόσμο (προαιρετικά)
- αλάτι, πιπέρι


Εκτέλεση

Σε ένα βαθύ τηγάνι βάζουμε τα μανιτάρια χωρίς λιπαρή ουσία να βγάλουν τα υγρά τους σε δυνατή φωτιά. Αφού στεγνώσουν τελείως προσθέτουμε ελαιόλαδο, το ξερό κρεμμύδι και τα άσπρα και ανοιχτά πράσινα μέρη από τα φρέσκα κρεμμύδια. Χαμηλώνουμε τη φωτιά. Σοτάρουμε μέχρι να ροδίσουν τα μανιτάρια και να μαλακώσουν τα κρεμμύδια.
Προσθέτουμε τα πράσινα μέρη από τα φρέσκα κρεμμύδια, τα κοτσάνια από τον άνηθο ψιλοκομμένα και το ξύσμα. Σοτάρουμε 1-2 λεπτά ακόμα και ρίχνουμε τα μαρούλια στο τηγάνι να μαραθούν και να μειωθεί ο όγκος τους.
Σκεπάζουμε με ζωμό, ίσα να καλυφθούν και προσθέτουμε το μισό από τον άνηθο. Βράζουμε σε χαμηλή φωτιά για μισή ώρα. Τελειώνουμε με το χυμό του λεμονιού, το κορν φλάουρ και τον υπόλοιπο άνηθο. Βράζουμε λίγα λεπτά ακόμα όσο να δέσει η σάτσα στο επιθυμητό επίπεδο. Αλατοπιπερώνουμε κατά βούληση. Σερβίρουμε με ωμό ελαιόλαδο, ξύσμα και φέτες λεμονιού.